13 Ekim 2015 Salı

Fatih Sultan Mehmet Han'ın şiiri -3- (SON)




Gam beyabanına her gün eylese seyr ü sefer
Her gece mihnet- serâ-yı firkate mihmân olup
Sevdiğinden ayrı kaldığı her vakit onu çöllerde bir başına dolaşan bedbaht bedeviye benzetilebiliriz ve bu çölünde adı olsa olsa hüzün çölü olur.
Aşığın vakti gecenin karanlığıdır.Ve karanlık çökünce yani her gece bu Aşığa acı,keder,hüzün dost olur.
 

 
Verseler mülki cihanın tac-u taht-ı devletun
Avnî köyün terkin etmez başına sultan olup
Aşığın mal,mülkle bir ünsiyeti yoktur.Dünyanın sultanı olmayı vaadetseler,başına taçlar taksalar dahi Bu Aşık senin diyarın terkedemez...





Sürç-i lisan ettiysek affola...Fakirin gönlünden geldiği gibi tam bir mealen çeviri değildir olamaz.Sevda denilen şey;her iki sevilen arasında bile farklı farklıyken;Sevda denilen his her gönülde başka başka değil mi..?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder